Mysore

De Duitse beplantingsexpert en landschapsarchitect Krumbeigal ontwerpt deze dierentuin met ruim opgezette dierenverblijven. De collectie wilde dieren moet belangrijke gasten imponeren. Enkele jaren later breidt de tuin uit van vier naar 18 hectare en krijgt de Australiër Huge de leiding.

De oude zoo
Het oude deel met een vogellaan, roofdierenverblijf, perkjes, een koepeltje en een fontein in de kitscherige paleisstijl is nog duidelijk te herkennen . Vanaf een achthoekig paviljoen steken de afscheidingen tussen helmcasuaris, struisvogels en gaurs als spaken uit een wielnaaf. Dit doet denken aan een barokke menagerie.

Het grootste deel van de tuin is later toegevoegd met uitzonderlijk veel ruimte voor dieren. In de jaren 60 slaagt directeur Marigowda erin de zoo naar 100 hectare op te schalen, inclusief zo'n 40 hectare Karanjimeer. Een wandelpad van 3,5 km voert overal langs.

Alleen het beste is goed genoeg voor de zoo bij het zomerpaleis van de maharadja. In 1909 wordt de dierentuin Sri Chamarajendra Zoological Gardens gedoopt. Begin 20e eeuw gaat de zoo open voor het grote publiek. Met brochures en ansichtkaarten zet Sri Chamarajendra Wodeyar zijn educatieve bedoelingen kracht bij.

De maharadja streeft naar een collectie van niveau en dat is nog altijd te merken. Tijdens zijn reizen naar Europa en Afrika ruilt hij giraffen, chimpansees en beren tegen wilde dieren uit India. Jarenlang doet hij zaken met handelaren die ook het transport voor hun rekening nemen, zoals de Duitser Ruhe. Hij ontfermt zich over weesdieren, laat exotische dieren fokken en in Khedda gevangen jonge olifanten dresseren om die later weer naar andere dierentuinen te distribueren.

Na de onafhankelijkheid gaan zoo en personeel in 1948 over naar het Departement van parken en tuinen, in 1972 naar Bosbeheer en in 1980 naar de Autoriteit voor Dierentuinen in de Indiase staat Karnataka.

Links van de ingang bevinden zich stafgebouwen en een borstbeeld van de oprichter.

Mysore Zoo is een echte collectiedierentuin met een Europees aandoende verzameling. Uiteraard veel olifanten, Afrikaanse en Aziatische met verzorgers die bij de dieren blijven. Wel negen tijgers waaronder één witte, meer dan in sommige reservaten. Drie leeuwen gezien, een cheeta en een gevlekte panter (jaguar). Giraffen, witte en zwarte neushoorns en nijlpaarden. Tapirs, idioot veel herten, nijlgaus en vogels. Indiërs vinden pauwen in een kooi fantastisch. De zoo gaat prat op de enige echte gorilla in India. die in een groen geschilderd grotto-achtig verblijf in het moderne gedeelte vertoeft. In de apenhoek bivakkeren nog twee chimpansees, de zeldzame leeuwenstaartmakaak en mantelbavianen. Bijzonder zijn de rode of Aziatisch wilde hond en de reuzeneekhoorn.

Het slangenhuis waar de dieren in etalages wonen komt uit op een loopbrug waar bezoekers neerkijken op krokodillen en Gangesgavialen. Even later voert het pad door het hoge verblijf van de zwarte en witte zwanen. In het nachtdierenhuis heerst stilte.

De oude zoo
Het is druk met veel Indiase families. Het wandelpad voert langs alle ingebruikzijnde verblijven maar de massa laat het leegstaande gedeelte intuïtief links liggen. Het is dus heerlijk rustig in het oudste deel van de dierentuin dat symmetrisch is aangelegd.