San Francisco zoo

De doelstelling waarmee directeur en zoöloog Heller, Fleishhacker en architect Lewis P. Hobart het grootste deel van de dierentuin optuigen is rechttoe rechtaan:

• brandwerend
• hygiënisch
• en makkelijk en goedkoop in onderhoud.

Het bouwmateriaal zal gewapend beton zijn en de bezoeker dient onbelemmerd zicht op de dieren te hebben. Tralieloze verblijven met greppels. In 1940 zijn aldus 10 WPA-verblijven opgeleverd: het dikhuiden- en leeuwenhuis, een groot vogelverblijf, het zeeleeuwenbassin, een rijtje van vijf berenverblijven, een meer voor watervogels, bassins voor bevers en otters, een restaurant en een plein met een fontein. 

Leeuwenhuis, berenverblijven, het olifantenhuis, de fontein en het zeeleeuwenbassin staan nog altijd overeind. Net als in andere betonnen zoos is beplanting ingezet vanaf het moment dat dierentuinen de nadruk leggen op natuurbehoud en natuurbeleving. Bij de doorontwikkeling en herinrichting van de zoo zijn historische bijzonderheden nadrukkelijk bewaard gebleven. Denk daarbij aan de Dentzel Carousel (1921), Little Puffer het stoomtreintje (1904) en The Mother's Building, een gebouw dat in 1925 ter ere van Fleishhackers moeder in Italiaanse renaissancestijl is neergezet naar ontwerp van Kelham. The Mother's Building heeft verschillende functies gehad, maar is uiteindelijk in 2002 als souvenirwinkel gesloten.

Beer op de Californische vlag
We schrijven 1889. Krantenmagnaat William Randolp Hearst daagt journalist Allen Kelly uit een wilde grizzlybeer te vangen. Wanneer Kelly maanden later triomfantelijk met beer Monarch terugkeert, etaleert Hearst de formeel laatste wilde grizzly van Californië in Woodward Gardens waar het dier op de openingsdag 10 november 20.000 mensen op de been brengt. Monarch verkast later naar het Golden Gate Park waar hij in 1911 overlijdt. Op de locatie van de huidige zoo heeft hij geen poot gezet. Vanaf 1953 prijkt zijn beeltenis op de Californische vlag.

Fleishhacker Zoo 1929
De zoo dateert van 1929 en is aangelegd als onderdeel van het Works Progress Administration (WPA) project. Aanvankelijk heet de tuin Herbert Fleishhacker Zoo, naar de oprichter. In 1941 verandert de naam in San Francisco Zoological Gardens.

In 1929 huurt Fleishhacker George Bistany, een wilde dierenhandelaar in Manilla, in als eerste directeur. In 1934 kan de zoo bogen op 4 hectare (10 acres), 21 verzorgers, 600 dieren en een jaarbudget van $50,000.

Na het overlijden van Bistany pakken opvolger Heller, Fleishhacker en architect Lewis P. Hobart de inrichting van het grootste deel van de zoo op. Dit WPA-project kost $ 3,5 miljoen. In 1938 schenkt Hearst vijf ijsberen en drie giraffen. De directeur van de Portland en de William Hearst zoo komt in 1941 aan het hoofd van zoo San Francisco te staan.

Tweede helft 20e eeuw
In 1964 is de great ape rock gereed. In 1973 krijgt de zoo het keurmerk van de American Association of Zoological Parks and Aquariums (AAZPA). In 1979 gaan de Insect Zoo en Wolf Woods open. 

In 1984 wordt de zoo uitgekozen om pandaberen uit China ten toon te stellen. Ying Zin and Yun Yun trekken massa's bezoekers. Een jaar later opent het Primate Discovery Center. Discovery Hall, dat met $1 miljoen van de William Randolph Hearst Foundation wordt ontwikkeld, is het eerste interactieve, educatieve onderdeel van de zoo. Ook Koala Crossing gaat in 1985 open.

Het milde klimaat, het grijze beton en de verschillende kleuren groen van de dichte begroeiing geven deze zoo een eigen look 'n' feel. Regelmatig een gesloten verblijf gezien, één met een briefje dat de zeeolifanten zijn teruggezet in de Pacific. Redelijk wat varianten op kunst voor boven de bank: slecht geschilderde versies van de originele habitat als achtergrondje. Een stoomtreintje vervoert bezoekers van halte naar halte.

Penguin pool
Het pinguïnbassin van 40 bij 12 meter stamt uit de jaren 30 en is in 1984 fors gerenoveerd met 35 ton zwarte lavarotsen om het op de originele habitat Punta Tomba te laten lijken. Over de Magelhaenpinguïns gaat in 2003 een bijzonder persbericht uit. Na aankomst in de San Francisco zoo springen zes nieuwkomers het water in om eindeloos baantjes te trekken. Hun soortgenoten plonzen er ook in en de kolonie lijkt zich aan de jaarlijkse trek over te geven. Zelfs na het leegpompen van het bassin zijn de dieren niet van hun migratieritueel af te brengen. Ze blijven rondjes lopen tot de broedtijd aanbreekt.

Feline Conservation Center (1994)
Dit centrum voor onderzoek en het behoud van de kleine roofkat van 2000 m2, ligt met opzet op een afgelegen plek en maakt letterlijk een desolate indruk. Eén viskat gezien.

Lipman Family Lemur Forest (2002)
Primaten van Madagascar en maki's zijn vanaf een verhoogde promenade te bekijken. Via overloopkooien verplaatsen de dieren zich van de open buitenruimte naar dichtbegroeide verblijven en vice versa.

Africa exhibit 2004
Een gedeeltelijk overdekt pad komt middenin de savanne van 1,2 ha uit. Daar blikt de bezoeker rondom op giraffen en andere Afrikaanse dieren, ondergedompeld in Afrika en ertussen. In voorkomende gevallen zien bezoekers ook hoe de dieren verzorgd worden, een bewuste keuze om dit naar de voorgrond te verplaatsen. De African Aviary presenteert dikdiks en Afrikaanse vogels. Een pad linkt naar Gorilla Preserve.